یک روز یک جائی آدم های هم فرکانس همدیگر را پیدا می‌کنند، می‌شوند همکار، همراه، آشنا، دوست، رفیق … و بعد در کنار هم با همکاری، همگامی، همفکری، هم کلامی و… رشد می‌کنند و آرام می‌گیرند و سرشار می‌شوند از شادی و سرور ناشی از هم افزائی، آنگاه فکر میکنن کاش این روزها زودتر می‌آمد.
یادمان باشد حضور هیچ کس در زندگی اتفاقی نیست.